Τον τελευταίο καιρό είναι της μόδας η ευτυχία. Ξέρεις αυτή η ευτυχία που σου επιβάλουν με το ζόρι διάφοροι τύποι εδω κι εκεί και κυρίως τα social media. Παλιά στην επέβαλε η κοινωνία. Για παράδειγμα: αν είσαι γυναίκα και ήθελες- και έπρεπε- να είσαι ευτυχισμένη όφειλες να ακολουθήσεις την εξης γραμμή παραγωγής: πτυχίο, γάμος, παιδί, κι άλλο παιδί, δουλειά, επιτυχία, λεφτά, κοινωνικό στάτους, δούλα και κυρά, παιδί, τσούλα στο κρεβάτι κυρία στο σαλόνι. Κι άλλα τετοια κλισέ. Αν τώρα εσυ μόνο που τα διαβάζεις αυτα νιώθεις να πνίγεσαι, μη φοβάσαι δεν συμβαίνει κάτι κακό με εσένα. Ακόμα κι αν εχεις κάνει κάποια από αυτά γιατί έτσι σε μάθανε οτι θα είσαι ευτυχισμένη και στην πορεία ένιωσες να είσαι ο πιο δυστυχής και μίζερος άνθρωπος του κόσμου. Και πάλι μη φοβάσαι. Οι άνθρωποι έχουμε την δυνατότητα να αλλάζουμε σκέψεις, αισθήματα, απόψεις και να κάνουμε επιλογές. Αυτή ειναι και η ουσία αυτού του κειμένου. Να μπορούμε να διαλέγουμε τι είναι αυτό που μας κάνει πραγματικά χαρούμενους. Παρακαλώ τους σκοταδόψυχους, πεσιμιστές , ναιμεναλλάδες και διάφορες άλλες σκοτεινές κατηγορίες ανθρώπων να αποχωρήσουν τώρα. Ντισκλέιμερ -που λένε και οι μιλενιάλς: η μόρφωση και η εκπαίδευση είναι αναγκαία και απαραίτητα. Μην παρεξηγηθώ.
Σκέψου τι είναι αυτό που πραγματικά σε κάνει χαρούμενο άνθρωπο. Όχι αυτό που σου έμαθαν ότι πρέπει να σε κάνει ευτυχή…
Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν τι σημαίνει ευτυχία για τον καθένα απο εμάς. Για μένα ας πούμε ευτυχία είναι να μπορώ να πηγαίνω ταξίδια, να διαβάζω και να γράφω βιβλία, να απολαμβάνω συζητήσεις με ενδιαφέροντες ανθρώπους, ιδανικά πίνοντας κρασί, να φοράω ή να φτιάχνω τα ρούχα που μου αρέσουν και μου φτιάχνουν κάθε μέρα το κέφι, να ειμαι καλά με τον σύντροφο μου και το παιδί μου, να έχω στιγμές ησυχίας μέσα στη μέρα. Αν συνεχίσω μπορεί να γράψω άπειρα. Παλιότερα δεν ήταν αυτά που με εκαναν ευτυχισμένη, τα σκεφτομαι κι αυτά αλλά δεν τα κρίνω πια. Νομίζω πως τελειώσα με την αυστηρότητα στον εαυτό μου. Κι έτσι άρχισα να με μαθαίνω. Να μην φοβάμαι να βγω μόνη μου για καφέ ή ποτό, να συζητάω αλλά και να μένω ήσυχη. Που θέλω να καταλήξω; Σκέψου μια Κυριακή που είσαι πιο cool και γράψε σε ενα χαρτί οχι 100 αλλά 2 πράγματα που σε κάνουν πραγματικά happy. Και προσπάθησε να τα κάνεις μέσα στην εβδομάδα. Την άλλη Κυριακή γράψε άλλα 2 και προσθεσε τα στην εβδομάδα σου. Μπορεί να είναι κάτι απλό. Όλα αυτά τα μικρά θα σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα. Και ίσως να σε φέρουν βημα-βημα πιο κοντά σε εναν μεγάλο στόχο που τώρα μπορεί να σου φαίνεται βουνό. Σαν το βουνο του χαμού που αν θυμάσαι ήταν ενα τρομακτικό μέρος απο τον “Άρχοντα των δαχτυλιδιών” αλλά κάτι μικρά Χόμπιτ κατάφεραν να το προσεγγίσουν.
Εχουμε το δικαίωμα να είμαστε στεναχωρημένοι, να κλαίμε όπως και να γελάμε. Πόσες φορές μετανιώνω για εκείνα τα: Μην κλαίς! που έχω πεί. Το σοφό είναι να ρωτάς τον άλλον ή και τον εαυτό σου γιατί κλαίει, να τον παρηγορείς, και στη συνέχεια να προσπαθήσεις να τον βοηθήσεις.
Η ευτυχία για κάποιον μπορεί να είναι ενα παιδί, για κάποιον άλλο μια κυριακάτικη βόλτα σε μια πινακοθήκη .
Ζούμε σε μια εποχή που η κριτική είναι εύκολη και αβίαστη. Γίνεται απο όλους, παντού και ειδικά πίσω από μια οθόνη. Ολόκληρες γενιές μεγαλώνουν πίσω απο μια οθόνη και ειδικά τον τελευταίο χρόνο λόγω της πανδημίας ακόμα και ζωτικής σημασίας σχέσεις και λειτουργίες “πραγματοποιούνται” ηλεκτρονικά. Ζούμε σε μια κοινωνία που όσο κι αν το παίζει ακόμα δεν εχει μάθει να αποδέχεται το διαφορετικό. Reality στην οθόνη αλλά κανένα reality στη ζωή. Πρέπει να σκάψεις ανάμεσα σε δεκάδες σκουπίδια και πλαστικούρα για να βρεις αυτό που πραγματικά αξίζει. Και υπάρχουν ανθρωποι που δεν εχουν μάθει να ψάχνουν. Κι αυτό είναι κάτι που προσωπικά με ενδιαφέρει. Να βοηθήσω να μάθουν και ειδικά οι γυναίκες να ψάχνουν την πληροφορία που ειναι γνώση, την γνώση που θα γίνει άποψη, στυλ, προσωπικότητα, περιεχόμενο. Αυτό ακριβώς θέλω να γίνει και αυτό εδώ το site. Μια δημιουργική γωνιά με απόψεις, ιδέες, εικόνες και ιστορίες. Ναι με κάνει ευτυχισμένη γι’αυτό το έφτιαξα.
Θυμηθείτε πως κανένας μας δεν είναι ίδιος με τον άλλο κι αυτό μας κάνει ενδιαφέροντες και ξεχωριστούς. Επίσης οταν βλέπουμε κάτι που μας αρέσει πάρα πολύ το λάθος είναι να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με ενα πρότυπο και στο τέλος να τον υποτιμούμε. Το σοφό είναι να δουλέψουμε και να προσπαθούμε να γίνουμε σαν αυτό που θαυμάζουμε. Γιατί όχι και να το ξεπεράσουμε, να το φέρουμε στα μέτρα μας, να εμπνευστούμε , να αποκτήσουμε την αυτοπεποίθηση που χρειαζόμαστε και να δημιουργήσουμε δικά μας νεα πρότυπα.
