Ρισκάρω να ακουστώ σαν τη γιαγιά μου τη Μαρία αλλά what the hell η γιαγιά μου ήταν σοφή γυναίκα. Και όχι δεν είναι όλες οι γιαγιάδες σοφές.
-Και ποια χρονιά δεν ήταν ζόρικη; θα έλεγε η γιαγιά μου και θα συμφωνήσω μαζί της. Αν και υπήρξαν πολλές οι φορές μέσα σε αυτή τη χρονιά που έχασα το κουράγιο μου και για λίγο διαβρώθηκε αυτή η αθεράπευτα ρομαντική και ακραία αισιόδοξη μου στάση απέναντι στα πράματα.
Είναι η τρίτη φορά φέτος που ο γιος μου (την ώρα που διαβάζω συνήθως ειδήσεις στο internet) με κοίταξε με βλέμμα απορίας και μου είπε : μαμά έχεις χάσει κάθε ελπίδα στο ανθρώπινο είδος έτσι; Όχι δεν έχω χάσει. Πιστεύω ακόμα στη ύπαρξη δυο πραμάτων: στον ορθολογισμό της επιστήμης και στους ανθρώπους. Κάθε φορά που κάποιος με ρώτησε σοβαρά για το εμβόλιο για τον covid του απάντησα το ίδιο. Ότι αν δηλαδή σταματήσουμε να πιστεύουμε στη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης τότε έχουμε χάσει την πίστη μας στο ανθρώπινο γένος και ας πάρουμε τα βουνά ρε αδερφέ δεν έχει νόημα να στεκόμαστε πάνω στον πλανήτη.
Αυτή τη χρονιά κάθε φορά που έλεγα ότι στο τέλος το καλό θα νικήσει ερχόταν μια κατραπακιά (σαν την σφαλιάρα στο γνωστό meme) και μου βούλωνε όχι μόνο το στόμα αλλά και τις σκέψεις στο μυαλό. Τελευταίο χτύπημα η είδηση ότι προχθές το βράδυ κάποιοι “άνθρωποι” μεταξύ αυτών κι ένας πατέρας με το γιό του πήραν λοστούς και καδρόνια και πήγαν μέσα στη νύχτα και χτύπησαν παιδιά σε μια δομή της εκκλησίας στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης. Ασυνόδευτα παιδιά πρόσφυγες. Και μάλιστα κάποια τα έστειλαν και στο νοσοκομείο. Αυτομάτως σκέφτηκα : μέσα σε όλον αυτό τον ορυμαγδό που ζούμε άνθρωποι πεθαίνουν κατά δεκάδες καθημερινά στην χώρα μας από μια αρρώστια, είμαστε κλεισμένοι μέσα στα σπίτια μας και υπάρχουν αυτά τα άτομα που άφησαν τα σπίτια τους Χριστουγεννιάτικα για να κάνουν τι; Να “εκτονωθούν” πάνω σε αθώα παιδιά. Και μετά τι; Γυρίσαν σπίτι ευχαριστημένοι και φιλήσαν τα δικά τους παιδιά πριν κοιμηθούν; Ποιοι είναι όλοι αυτοί;
Είναι αυτοί που σκότωσαν τον Παύλο Φύσσα. Που η μάνα του υπήρξε για μένα το πρόσωπο του 2020. Μια γυναίκα για την οποία έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά. Εγώ θα πω μόνο ένα. Μια γυναίκα βράχος. Μια γυναίκα που μας έδωσε κουράγιο όταν το χάναμε. Μια γυναίκα που μας έκανε να σταθούμε στο ύψος μας όταν χάναμε το κουράγιο μας. Το ότι τελείωσε αυτή η δίκη και καταδικάστηκαν τα φυντάνια της ΧΑ ήταν μια ιστορική μέρα για τη χώρα και τη δημοκρατία μας αυτό όμως δεν σταμάτησε το μίσος. Γιατί το μίσος προϋπήρχε και συνεχίζει να υπάρχει σε αυτή τη χώρα σε χωριά και πόλεις σε γειτονιές και σπίτια πίσω από πόρτες και στόματα κλειστά. Μέτρα τις γυναικοκτονίες, τους βιασμούς, μέτρα τη βία που αυξάνεται ίσως και λόγω του εγκλεισμού λένε οι ειδικοί. Ίσως και λόγω της νοοτροπίας της πατριαρχίας, του συντηρητισμού. Γεγονός είναι ότι και αυτή την χρονιά οι γυναίκες δεν περάσαμε καλά στον πλανήτη γη, και η πανδημία θα φέρει ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες και ανισότητες για εμάς και τη νέα χρονιά. Δεν τα λέω εγώ τα λένε οι αριθμοί και τα στοιχεία του ΟΗΕ.
Δεν ξέρω γιατί αλλά νομίζω ότι όλα τριγύρω μυρίζουν μούχλα ρε φίλε. Και δεν εννοώ το παλιό hit πατρίς θρησκεία οικογένεια. Όχι όχι εννοώ κάτι άλλο πιο βαθύ. Είναι σαν να έχει πέσει ένα γκρίζο πέπλο γύρω μας. Μια γκρίζα αδιαφορία για τα πιο εσωτερικά ζητήματα. Ξαφνικά και λόγω αυτού του ιού βλέπουμε μπροστά μας κόσμο να “απασφαλίζει” να σκαρφίζεται χίλιες δυο θεωρίες να καταστρώνει σχέδια με τον μικρό του νου. Βλέπουμε να προτάσσονται ζητήματα ήσσονος σημασίας με πρόσχημα την προστασία από την αρρώστια ένα δεν βαριέσαι που έγινε πλέον ξεκάθαρο ποιος ασχολείται τώρα; Και όχι μη μου φοβάστε μερικοί ο καπιταλισμός δεν θα πεθάνει αυτός μας “συντηρεί” και βοήθησε με σχολαστικότητα να καταστρέφεται σιγά σιγά και ο πλανήτης μας.
Νομίζω η λέξη που θα διαλέξω -όχι για την χρονιά που φεύγει- αλλά για την χρονιά που έρχεται είναι η ορατότητα. Ορατότητα σημαίνει να βλέπεις και να κατανοείς τι συμβαίνει. Όχι να μασάς αμάσητο το καθετί που σου πασάρει η tv ή τα social media. Να ψάχνεις να βρεις την αιτία. Κι όχι να ασχολείσαι με τις αφορμές. Να βλέπεις ποια είναι τα προβλήματα και να τα λύνεις. Ή έστω να προσπαθείς. Να βλέπεις μέσα σου, δίπλα σου, γύρω σου. Να παίρνεις θέση με σκέψη και λογική. Δεν είσαι άβουλο ον. Να βλέπεις! Όχι απλά να κοιτάς.
ps. κι επειδή η ζωή δεν είναι reality και οι άνθρωποι ευτυχώς αλλάζουμε, σκέψου και γράψε σε ένα χαρτί τα 3 ωραία πράγματα που σου συνέβησαν το 2020 θα καταλάβεις πολλά για σένα.
